جواد خیابانی این کاره نبود - وبلاگ شریان

به گزارش وبلاگ شریان، مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال ایران، بعد از اتمام کار تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی بالاخره در تلویزیون حاضر شد تا پاسخ گوی ابهامات موجود درباره تیم ملی باشد. تاج که پیش از این هم نشان داده بود علاقه ای ندارد به غیر از تلویزیون با جایی مصاحبه کند، این بار برنامه موردعلاقه اش برای مصاحبه را هم معین کرد تا شاید فضای به مراتب آرام تری را تجربه کند. او پیش تر با حضور در برنامه شبکه سه روبه روی میثاقی نشست و با کلی متلک، به مجری برنامه فهماند که هنوز راه زیادی برای تبدیل شدن به عادل فردوسی پور دارد. می شد با توجه به بحث شکل گرفته در آن برهه، متوجه نیش و کنایه های مهدی تاج شد که مجری را در سطحی نمی بیند که بخواهد وارد چالش با او گردد؛ اما این اتفاق به شکل بدتر و واضح تری دوباره در تلویزیون رخ داد.

این بار رئیس فدراسیون فوتبال ایران به جای شبکه سه به شبکه ورزش رفت تا روبه روی جواد خیابانی و مجری جوان دیگری بنشیند و پاسخ گوی سؤالات آن ها باشد. فارغ از مباحث شکل گرفته در این مصاحبه که به هیچ عنوان نمی توانست قانع کننده باشد، ادبیات عجیب و غریب مهدی تاج که شدت طلبکاری اش بیش از هر زمان دیگری نمود داشت هم برجسته بود؛ ادبیات نه چندان حرفه ای تاج در پاسخ به سؤالات و تأکید بر بی دانشی مجریان یا حداقل مسلط نبودن آن ها به بحث، به قدر کافی خبرساز شد.

نتیجه این شد که مخاطب، شاید طبق چیزی که انتظار می رفت، از صحبت های مهدی تاج قانع نشد و او با قیافه یک فرد فاتح استودیوی شبکه ورزش را ترک کرد. موضوعی که بعد از این مصاحبه به شکل عجیبی مخابره شده، این است که تلویزیون قرار است چند بار دیگر برابر مهدی تاج شکست بخورد؟ مردی که برای پاسخ گویی خوانده می گردد، ولی در قامت یک پرسشگر سربلند، صحنه را ترک می نماید.

واقعیت این است که در همه دیالوگ های ردوبدل شده در این گفت وگوی تلویزیونی تنها چیزی که تعیین بود، این است که جواد خیابانی این کاره نبود. او خیلی زود وارد جنگ روانی مهدی تاج شد و بعضا با استرس های مشهود، نمی توانست پاسخی را که درخور است، بدهد و بشنود. اینکه جواد خیابانی و همکارش فضا را برای تاخت و تاز مهدی تاج در این مصاحبه مهیا کردند، تقصیر فرد دیگری نیست. بدیهی است که تاج به واسطه تجربه های بی شماری که داشت، اجازه نداد جریان به سمتی برود که او مجبور به عقب نشینی گردد. وقتی متوجه شد که پرسشگر چیز زیادی در چنته ندارد، برترین دفاع را در حمله دید و مصاحبه را همان طور که خودش دوست داشت، به انتها رساند: با پاسخ های مبهم، فرار های هوشمندانه و خیال خوش از اینکه دیگر قرار نیست در آینده ای نزدیک محاکمه گردد.

این وسط تنها موردی که بیش از هر زمان دیگر به چشم آمد، خلأ یک مجری یا پرسشگر قهار مانند عادل فردوسی پور است که کسی نه توانی برای فرار از پرسش های چالشی اش داشت و نه اینکه کسی جرئت به خرج می داد تا با چنین وضوحی الفاظی عجیب و غریب در مصاحبه به کار ببرد. اینکه تلویزیون چطور قرار است با این مورد کنار بیاید، هم طبیعتا چندان محل بحث نیست؛ چون این سازمان از مدت ها پیش بنا بر خودی و غیرخودی گذاشته و آن هایی را که خارج از مدار هستند، بی خیال شده است.