کوشش برای مبارزه با سرطان در روز های سخت شیوع کرونا - وبلاگ شریان

به گزارش وبلاگ شریان، حمایت همه جانبه از بچه ها مبتلا به سرطان و خانواده هایشان اصلی ترین مأموریت محک است. پیش از شیوع ویروس کرونا، حضور روان شناس در کنار کودک و خانواده، ترالی کتاب، معلم داوطلب و اتاق بازی در کنار تأمین هزینه های درمان بچه هامان نقش مهمی را ایفا می کرد. اما اکنون توجه به جلوگیری از شیوع این ویروس در میان بچه ها مبتلا به سرطان، تغییراتی در نحوه ارائه بعضی از خدمات حمایتی به بچه ها محک ایجاد نموده است.

در محک کوشش شده تا با وجود این تغییرات باز هم توجه به بهبود کیفیت زندگی بچه ها مبتلا به سرطان فراموش نگردد. الناز یکی از بچه ها تحت حمایت محک است که مبتلا به رتینوبلاستوم (تومور چشمی) است. او در دوران درمان، دچار عارضه کم شنوایی شده است، اما با وجود شیوع کرونا در همین دوران، محک توانسته است علاوه بر ادامه درمان سرطان، در راستای کنترل این عارضه و ارتقای کیفیت زندگی او نیز خدماتی ارائه دهد.

بیماری الناز بهمن سال 1396 آغاز شد. درست از همان روز هایی که 3 ماه بیشتر نداشت. مادر او نقطه آغاز مبارزه با سرطان فرزندش را اینگونه توضیح می دهد: اواخر بهمن سال 96 بود که با گریه های شدید دخترم رو به رو شدم. چشم هایش انحراف داشت و اطرفیان می گفتند با گذر زمان و عظیم تر شدن او این مشکل بر طرف خواهد شد. اما من در اسفند همان سال به یک متخصص چشم مراجعه کردم و بعد از عکس برداری از چشم دخترم تشخیص دادند که تومور چشمی است. به دلیل پیشرفته بودن بیماری از تربت جام راهی تهران شدیم تا بتوانیم مراحل درمانش را در بیمارستان فوق تخصصی سرطان بچه ها محک بگذرانیم. پس از ورودمان به این بیمارستان بلافاصله فرزندم تحت حمایت نهاده شد و درمانش آغاز شد.

پیگیری تمامی مراحل درمان توسط مددکاران اجتماعی

مراحل شیمی درمانی او تا مهر 97 ادامه پیدا کرد و قطع درمان شد. اما در این میان عارضه کم شنوایی نیز بروز کرد. مادر ادامه می دهد: پس از آغاز عارضه کم شنوایی در فرزندم، محک به سرعت سمعک در اختیارمان قرار داد تا این عارضه کمترین تأثیر را روی زندگی مان بگذارد. با این حال من مسائل روحی زیادی داشتم و مرتب به مددکاران اجتماعی و روان شناسان این مؤسسه مراجعه می کردم. حتی در کلینیک روانشناسی محک روان پزشکان برایم دارو تجویز کردند تا بتوانم با مسائل کمتری مراحل درمان دخترم را سپری کنم. اکنون ما به محل زندگی مان بازگشتیم و همچنان تحت حمایت محک هستیم. تمامی مراحل درمان الناز مرتب از سوی مددکاران اجتماعی پیگیری می گردد. همچنین خدمات دیگری نیز نظیر بن خرید کالا و پوشاک زمستانه، پرداخت هزینه های رفت و آمد به مراکز درمانی برای درمان عوارض سرطان فرزندم در اختیارمان قرار می گیرد.

فراز و نشیب های زندگی پس از تشخیص و آغاز درمان بیماری الناز خانواده او را رها نکرد. در شهریور سال 1398 تومور مغزی پدرش تشخیص داده شد. در همین زمان واحد خدمات حمایتی محک دست به کار شده و با افزایش مشاوره های حضوری و غیرحضوری خود روحیه مادر خانواده را برای مبارزه دوباره با سرطان تقویت کرد.

او در سرانجام با اشاره به این موضوع ادامه می دهد: روان شناسان محک به صورت مستمر با من و خانواده ام در تماس هستند و از شهریور سال گذشته که متوجه بیماری تومور مغزی در همسرم شدم حمایت های خود را در این زمینه افزایش دادند. این روز ها با سرطان فرزند و همسرم مبارزه می کنم و با اینکه هر دو بیماری عوارض زیادی دارند، اما کوشش می کنم تا بتوانم این روز های سخت را پشت سر بگذارم. امیدوارم به زودی همسر و دخترم بهبودی کامل خود را به دست آورند.